Երբ մարդ հիշողություն չունի, նա վեր է ածվում անասունի։
Իսկ երբ ամոթ չի ունենում, վեր է ածվում շակալի։
Հետո շակալներն ուտում են անասուններին, քանի որ հիշողությունը կորցրած էակին ուտելը երկու րոպեի գործ
է ։
Լուծումը՝ հիշողությունից չհրաժարվելն ու մարդ մնալն է, շակալների փայ չդառնալու համար։
Էդուարդ ՇԱՐՄԱԶԱՆՈՎ